Artykuły
U zbiegu ul. Armii Poznań i ul. J. H. Dąbrowskiego znajduje się niewielki placyk, na którym stoi budynek dawnej szkoły elementarnej wsi Luboń. Zbudowano go w 1904 roku z czerwonej cegły, produkowanej w pobliskich cegielniach w Żabikowie, zgodnie z typowym pruskim projektem. W budynku pierwotnie mieściły się trzy izby lekcyjne na parterze i mieszkanie dla kierownika szkoły na piętrze. Przy szkole znajdował się wówczas prawie hektarowy ogród z zabudowaniami gospodarczymi, należący do etatowego kierownika. Cechą charakterystyczną tej placówki był jej szczególny administracyjny charakter. Szkoła elementarna we wsi Luboń, jako jedyna w okolicy otrzymała status parytetowy, co oznaczało, że nadzór wyznaniowy sprawowali nad nią jednocześnie proboszcz parafii katolickiej i pastor gminy ewangelickiej, a do szkoły mogły uczęszczać dzieci wyznania katolickiego i ewangelickiego. Po II wojnie światowej pomieszczenia mieszkalne w budynku, który nie mieścił już dzieci w wieku szkolnym, zostały zamienione na sale lekcyjne i pomieszczenia administracyjne. Budynek od dnia otwarcia tj. od lipca 1904 roku do dziś pełni swoją funkcję. I choć obecnie znajduje się w rękach prywatnej organizacji społecznej, nadal pozostaje szkołą.
Oglądając budynek warto zwrócić uwagę na charakterystyczne ściany z czerwonej cegły, które tworzą klimat starej szkoły.
